We beginnen net weer te wennen aan een post-corona periode. Alles mag weer. Het nieuwe normaal is weer het oude normaal. Helaas. Als het aan mij ligt keren we niet meer terug naar dit normaal. Als het aan mij ligt gaat de wereld weer op code rood. Alleen noodzakelijke reizen met vervuilende vervoersmiddelen zoals vliegtuigen, boten en auto’s zijn toegestaan. En alleen noodzakelijke producten mogen worden geproduceerd en verkocht; fabrieken en bedrijven die hier niet aan voldoen moeten sluiten of zichzelf hernieuwen. 

Klimaatrecords worden verbroken

Thermometers registreerde opnieuw alarmeerde temperaturen. Zo was het eind maart en begin april op de Noordpool wel dertig graden warmer dan normaal en op onze Zuidpool, Antarctica, zelfs veertig. De meest geavanceerde klimaatmodellen hadden zulke resultaten niet kunnen voorspellen. Jaar na jaar, maand naar maand en dag op dag, worden er historische records verbroken met hogere temperaturen dan gemiddeld. Het resultaat hiervan? Massale verbleking van het koraalrif zoals het Australische Great Barrier Reef; extreme weersomstandigheden zoals stortregen en overstromingen in Madagaskar, Mozambique, en die midden april zelfs geleid hebben tot de evacuatie van miljoenenstad Sydney in Australië; ernstige droogte in Ethiopië en Kenia die voedselvoorraden onder druk zet; groeiende luchtvervuiling waarbij jaarlijks miljoenen mensen sterven door het inademen van de stoffen die in de lucht hangen.

Ontelbaar aantal doden

Dit is slechts de opsomming van enkele nieuwsberichten betreffende de klimaatcrisis die de afgelopen twee weken mijn beeldscherm gepasseerd zijn. Ongetwijfeld is er inmiddels meer betreurenswaardig te benoemen. Meer stukken land droog en dor; meer delen van de zee dood; meer diersoorten uitgestorven of op de rand daarvan; meer plaatsen geëvacueerd of volledig veranderd tot spooksteden; meer mensen dood of doodziek of op de vlucht omdat hun eigen oord steeds minder leefbaar aan het geraken is. 

Klimaatschade onevenredig

Net als de coronacrisis is de klimaatcrisis epidemisch van aard. Er is geen plaats noch organisme op deze aardkloot dat niet op een of andere manier wordt getroffen door de klimaatcatastrofe. De schade is echter niet evenredig verdeeld. Een gemiddeld persoon in het noordelijk halfrond van de aarde heeft vooralsnog minder expliciet te kampen met de klimaatschade dan de honderden miljoenen mensen die het zuidelijk halfrond bewonen. Moge het duidelijk zijn dat veruit de grootste klimaatschade door en voor het noordelijk halfrond aangericht wordt.

Klimaatcrisis moet overal en elke dag in het nieuws

Als het aan mij lag gaat 80% van de talkshows op tv, content van influencers op sociale media, krantenartikelen en ander nieuws, over de klimaatcrisis: wat is er aan de hand, wat kunnen we doen en wat willen we bereiken? Wereldwijd gebeurt dit. Iedere maand zijn er nationale en internationale persconferenties en elke dag tussen 09.00 en 20.00 elk uur actuele cijfers van klimaatslachtoffers wereldwijd. Dan zetten we wereldwijd immense hoeveelheden staatsgelden, denkkracht en andere middelen in om de klimaatcrisis te tackelen. Kennis wordt vrij verspreid en technologie wordt daar gezet waar het de meest kwetsbare mensen, organismen en plaatsen het meest beschermt. Vanaf de basisschool leren kinderen uitgebreid over de manieren waarop we in balans met onze omgeving kunnen leven in plaats van ten koste daarvan.

Het nieuwe normaal kan geen voortzetting van het oude normaal meer zijn. Het oude normaal kent te veel doden. Te veel schade. En heeft nog te veel ellende en leed in het verschiet liggen om überhaupt terug naartoe te willen keren. Het nieuwe normaal dient leefbaar te zijn. Toekomstbestendig en in balans.