“Hi Barbie!” Wekenlang kon ik mijn telefoon niet openen zonder dat deze woorden me tegemoet schalden. Met een gigantisch budget, absolute sterrencast, hevig marketingoffensief en precies het juiste vleugje nostalgie breekt de nieuwste film van Greta Gerwig ‘Barbie’ alle records. M’n tijdlijn transformeerde in een zuurstokroze, witblonde, glitterende stroom aan content. De nieuwste hype onder influencers loog er niet om: de Barbiefilm had heel Instagram en TikTok in z’n greep. Niet zo gek natuurlijk, als je bedenkt dat Barbie praktisch gezien de moeder aller influencers is. Ruim zestig jaar belichaamt ze de zogenaamde droom van ieder meisje: parelwitte tanden, een waanzinnig figuur, een eindeloze garderobe, hordes vriendinnen, een knap vriendje, succes, geluk, plezier, precies dat waar influencers op social media vaak mee pronken.

Ode aan de gewone vrouw

Ergens in die periode kwam ik ook een foto tegen van ‘Closetvanval’, een bekende TikTok-influencer met ruim 284K volgers, op de rode loper bij de première van Barbie. Op het eerste oog een vrolijke foto, maar wie goed kijkt ziet de tranen in haar ogen glinsteren. Wat blijkt? Twee andere genodigden hadden haar uitgelachen omdat ze een ‘nobody’ zou zijn en niet op de rode loper thuishoort. Hoe ironisch is het dat bij de première van een film die een ode is aan de gewone vrouw, er een incident plaatsvindt waarbij juist dat gewone belachelijk wordt gemaakt?

Niet zomaar een hype

Toch begon ik na lovende recensies in de kranten en van mensen om me heen begon nieuwsgierig te raken: what’s the fuzz all about?! Ik ben zelf niet echt een ‘meisjemeisje’, heb vroeger niet veel met Barbie gespeeld en kreeg door alle hysterie bijna een aversie om zelf naar de Barbiefilm te gaan. Ik hou van arthouse, niet van blockbusters. Als snob met een Cinevillepas stapte ik dan ook met gemengde gevoelens de bioscoopzaal in, om 114 minuten later toch te moeten bekennen: het is een hype voor een reden.

I am Kenough

Het was scherp, het was ontroerend, het was volledig plastic en over de top, maar bovenal was het gewoon heel erg grappig. Barbie pleit voor een wereld waarin niet alleen Barbie menselijk mag zijn, maar óók Ken, zonder aan inspiratie in te boeten. Een – hoe kan het ook anders – mierzoete boodschap, maar daarom niet minder nodig.

Hi Barbie! Hi Ken! Hey schatjuh!

De echte wereld is nog lang geen Barbieland, blijkt op de fiets naar huis. Met de woorden patriarchie, I am (K)enough en stereotypical Barbie nog vers in de oren fietste ik langs het Rijksmuseum als twee jongens op een scooter een meisje naroepen. In Barbieland hoor je misschien “Hi Barbie”, in de echte wereld hoor je nog altijd “Heeeeey schatjuh”.